บันทึกแห่งความสุข

ท่ามกลางสงครามกลางเมือง ใครจะมีจิตใจหาความสุขกันได้อีกนะ..

บางท่านกล่าวว่า...
ความสุข หากเรามองหาก็จะเจอมันได้ทุกที่แม้ว่าจะอยู่ในแห่งหนอันมีแต่ทุกข์รายล้อม

แต่ก็มีบางท่านกล่าวโต้ว่า..
เราจะหาความสุขได้อย่างไรกัน หากคนรอบข้างยังจมอยู่กับความทุกข์เช่นนั้นเล่า

ก็กล่าวกันไป...

เรื่องความสุขนี้นักปราชญ์บางท่านเอามาทะเลาะถกเถียงกันจนกลายเป็นความทุกข์ไปเสียนิ...ก็มีให้เห็น

เมื่อมีข้อโต้เถียงไม่รู้จบ บล๊อกนี้จึงได้เกิดขึ้นในวู่บหนึ่งของความคิด
เป็นการทดลองภายในสมมุติฐานว่า..
คนเราจะมองหาความสุขท่ามกลางความวุ่นวายของชีวิตได้หรือไม่???
แล้วค่อยมาดูสิว่าความสุขที่เราหาได้นั้น.. หากเราเอามันมาแบ่งปัน
จะไปเปลี่ยนความทุกข์ของคนรอบข้างให้เป็นความสุขได้มากน้อยอย่างไรแค่ไหนกัน 

การจะทำอะไรแล้ว ก็คงต้องเริ่มที่ตัวเองก่อนเสมอ เหตุเพราะ...

ใครจะไปเชื่อที่เราพูด หากเราเองก็ยังไม่สามารถทำอะไรอย่างที่เราพูดเลย

การทดลองจึงเริ่มที่ตัวเอง ทุกสัปดาห์ต่อไปนี้ ความสุขที่ผมสามารถมองเห็นได้จากชีวิตอันวุ่นวิ้นของผมจะถูกบันทึกไว้ในบล๊อกแห่งนี้

ผลจะเป็นยังไง ผมจะมีความสุขมาบันทึกบ้างหรือไม่ แล้วความสุขของผมจะมีผลกระทบกับใครได้บ้าง ติดตามกันต่อไป

วันนี้ถึงตอนจบ..
ขอจบด้วยความเปรยของบล๊อกแห่งนี้ (นี้ก็เป็นความสุข ความสุข หนึ่งของผม ที่ได้สร้างมันขึ้นมา)

"ผมเป็นคนสุขนิยม บล๊อคนี้จึงมีไว้บันทึกความสุข อันความสุขนั้นชอบโผล่มาให้เห็นเช่นวูบหนึ่งของดาวตก แต่สวยงามและคุ้มค่าที่ได้เห็น หากไม่บันทึกความสวยของวูบนั้นเก็บไว้ ก็น่าเสียดาย..."

ณ.วันที่กรุงเทพเมืองฟ้าอมรกำลังมีสงครามกลางเมือง