บทเรียน 15 บท

เมื่อวานเพิ่งส่งเปเปอร์(บทความวิชาการ)เรื่องที่สองไป
อยากเขียนเกี่ยวกับการปิดเปเปอร์นี้เก็บไว้มาอ่านนิดหน่อย

ตอนเขียนเปเปอร์เรื่องที่หนึ่งเสร็จ..
ก็อยากเขียนความรู้สึกไว้เหมือนกัน
แต่เนื่องจากต้องรีบทำเปเปอร์สองต่อ..
จึงไม่มีแรงบันดาลใจในการเขียนเท่าไรนัก

ครั้งนี้คิดว่าจะรวบยอดทั้งสองเปเปอร์
แต่ความรู้สึกหลังจากจบเปเปอร์ที่สองมันแรงกว่าหนึ่งเยอะ
พระเอกในเรื่องนี้จึงเป็นเปเปอร์ที่สองไป

โจทย์ยากในเปเปอร์ที่สอง ไม่ใช่อยู่ที่การทดลอง
แล้วโจทย์ยากอยู่ที่อะไรล่ะ มาดูกันต่อไป

ด้วยความเวอร์ที่อยากให้เปเปอร์ของตัวเองไปอยู่ใน..
เว๊บของ ieeexplore กับเขาบ้าง...
จึงไปเจอะเจอคอนเฟอเร้น ICSAP2011 เข้า
ทุกอย่างลงตัวมาก ทั้งหัวเรื่อง ทั้งเวลา
แต่มีเงื่อนไขว่า..
Each paper is limited to 5 pages normally.
Additional pages will be charged.
ต้องจ่ายเพิ่มเท่าไรนะเหรอ แค่แผ่นละ 70 USD เอง

นี้เป็นความแตกต่างจากเปเปอร์แรกที่ส่งไปตีพิมพ์ในเจอนัล..
ที่มีพื้นที่ในการเขียนที่เยอะกว่ามาก และไม่ต้องจ่ายเงิน
และนี้เป็นโจทย์ยาก..
เขียนอย่างไรให้คนอ่านเข้าใจและประทับใจใน...
แนวคิดและผลการทดลองของเราให้ได้ภายในห้าหน้า
จนทำให้เขาอยากจะรีบเขียนจดหมายตอบรับกลับมา..
เพื่อให้เราเอาเปเปอร์ไปนำเสนอที่คอนเฟอเร้นเขา

ปกติก็ค่อนข้างมั่นใจในการเขียนของตัวเองอยู่บ้าง
แต่การถูกแก้ไขจากอาจารย์ที่ปรึกษาที่เนคเทคของเรา
ทำให้ความมั่นใจหดหายไปสมควร...
จะไม่หดหายได้อย่างไรกัน เพราะมันโดนแก้ไปตั้ง 16 เวอร์ชัน
ที่จริงแล้วเป็น 15 เวอร์ชัน เพราะผมเป็นคนไม่ชอบตัวเลข 13
จึงข้ามจาก 12 ไป 14 เลย...
แต่ไม่รู้ทำไมชอบซื้อหวย 13 จริงๆ

แม้ความมั่นใจหดหายไปบ้าง
แต่มันก็ได้บทเรียนกลับมาตั้ง 15 บททดแทน
15 บทนั้น มีประโยคปิดท้ายเหมือนกันทุกบทที่ถูกอาจารย์เน้นมาก


จากบทเรียน 15 บท เมื่อเวลาผ่านไป..
ผมคงจำได้แค่ประโยคปิดท้ายนั้นแค่ประโยคเดียวแน่ๆ

"ถึงผลการทดลองจะดีเลิศ ถ้าคณะกรรมการอ่านแล้วไม่เข้าใจ เขาก็ reject เปเปอร์คุณ"

....